Kyngervisusli og seld börn.

Við í Le Chat Botté horfðum á tvær myndir í gærkvöldi: Paris is Burning og Venus Boyz. Þær voru báðar virkilega góðar og fjölluðu báðar um klæðskiptinga, kynskiptinga og samkynhneigða. Eftir að hafa horft á þær leið mér vel, draumar mínir um heim þar sem kynið er á reiki og vonandi einhvern daginn nokkurn veginn óþarft virðast mögulegir. Einhvern tímann.
Vandamál dragdrottninganna í Paris is Burning eru, eins og flestöll vandamál, samfélagsleg og tengd kapítalismanum órjúfanlegum böndum. Til dæmis var sem ungir drengir færu margir hverjir í kynskiptiaðgerð vegna samfélagslegs þrýstings, þ.e. þú verður að vera með píku ef þú klæðir þig eins og kona og dregst að karlmönnum. Það er hættulegt að vera bæði. Annað áberandi vandamál hjá þessum hópi var fátækt vegna útskúfunarinnar og lítilla möguleika, sem olli því að margir leiddust út í vændi.
Það var léttir að horfa á Venus Boyz vegna þess að í þeirri mynd höfðu lesbíur að miklu leyti gefið skít í almenningsálitið, þær virtust ekki einu sinni hugsa út í það hvaða skoðanir aðrir hefðu um þær. Þær einblíndu meira á það hvað þær vildu sjálfar vera og hvernig - algerlega út frá þeim sjálfum. Þær hugsuðu einnig mikið um stöðu konunnar í samfélaginu og það var athyglisvert að fá sjónarhorn þess sem hafði í raun verið meðal fólks bæði sem kona og karlmaður. Reynsla þeirra var sú að mun meiri virðing var borin fyrir þeim þegar fólk taldi að þær væru karlmenn og meira mark var á þeim tekið.
Eitt þarf þó að athuga með þessar myndir: það er mikil gjá á milli klæð-/kynskiptinganna og hommanna í fyrri myndinni og klæð-/kynskiptinganna og lesbíanna í seinni myndinni. Fyrir utan það að tíu ár hafa liðið frá því að Paris is Burning var gerð þegar Venus Boyz er tekin upp, tilheyra þeir sem fram koma í myndunum ólíkum stéttum. Þrátt fyrir að hvorugur hópurinn tilheyri einhverri auðstétt, þá hafa lesbíurnar augljóslega fengið meiri tækifæri til menntunnar heldur en hommarnir, sem búa í gríðarlegri fátækt í Harlem, NY, eftir að fjölskylda þeirra hefur hafnað þeim. Ein lesbían í Venus Boyz ólst meira að segja upp hjá samkynhneigðri móður og tvíkynhneigðum föður og það virðist hafa verið einstaklega gott fyrir hana.
Jæja, ég hef eiginlega ekki tíma til að skrifa meira um þessar myndir, en ég mæli eindregið með því að sjá þær.
Uppáhaldsatriðið mitt var þegar ein lesbía/kynskiptingur var spurður hvort hann væri tvíkynhneigður (bisexual) og hann svaraði að hann hafnaði orðinu tvíkynhneigður vegna þess að það styður tvískiptinguna (binary oppositions) í tvö afmörkuð kyn. Hann vildi frekar segjast vera pansexual (alkynhneigður, víðkynhneigður, fjölkynhneigður?). Yndislegt.

Áðan var verið að verðmerkja Baugsbörnin, eins og ég kýs að kalla þau (myndirnar voru styrktar af Baugur Group og logóið þeirra er innan um myndirnar). Gangandi vegfarendur voru ekki allskostar sáttir með það, sögðu að verið væri að skemma börnin og eyðileggja ,,listaverk". Ég held að mér hafi aldrei á ævi minni verið jafn sama um það hvað fólki, sem er á annarri skoðun en ég í þessu tilfelli, finnst. Að verið sé að eyðileggja börnin með því að skella verðmiðum á myndirnar af þeim á Lækjartogi (sem fólk hefur reyndar verið að tússa, hrækja og æla á í næstum hálft ár) og með því vekja athygli á því að búið er að skuldsetja þessi börn um ca. 11 milljónir hvert, er ekki að eyðileggja þau.
Það að skuldsetja þau er að eyðileggja þau!